Ik ben altijd een optimist geweest, een volhouder, niet opgeven.
YOLO, positief in het leven staan, genieten, ... iets dat ik van mijn papa heb meegekregen én dat is, vind ik, een mooie eigenschap.
Waarschijnlijk kreeg ik daarom ook de "optimist award" van mijn Multis-collega's :-).
Wat ik zelf heb geleerd, is dat je, om optimistisch te zijn, ook goed voor je (mentale) zelf moet zorgen. Iets dat ik enkele jaren geleden veel te weinig deed.
September 2020, het licht ging uit.
Burn-out.
Weg optimist, weg positieve kijk.
Hallo gevoelloosheid, schaamte, verdoofd en leeg vanbinnen.
De volhouder in mij had al eerder op de rem moeten gaan staan, de optimist in mij ging verder.
Ik was al een tijdje aan het experimenteren met droogbloemen, en de verplichte rusttijd die de dokter me voorschreef, benutte ik om mezelf terug te vinden. Een nieuwe Mel, een verbeterde versie.
Ik heb hard gewerkt om die vrolijke meid weer terug te vinden, want laat me eerlijk zijn: ze was kwijt.
Hoe meer plaats Papaaver begon in te nemen, hoe meer gevoel, meer passie, meer zin er terugkwam.
Creatief bezig zijn hielp me om uit die diepe put te geraken, samen met Maud & Michaël, de natuur intrekken & écht genieten van de kleine dingen.
Maar droogbloemen alleen vulden niet helemaal mijn hart. Geleidelijk betrok ik meer haakwerk bij Papaaver,
Een andere passie die ik dan weer van mijn mama heb gekregen. Ik leerde het van haar en verfijnde steeds meer mijn techniek.
En zo werd ik weer die optimist, die genieter die nu nóg meer geniet, die mama waar Maud haar creativiteit van heeft, die creatieveling die jou ook wil aanzetten om goed voor jezelf te zorgen door je eigen creativiteit te ontdekken.
Kortom... Papaaver!
Wil je meer over mij te weten komen, lees dan hier verder!
Nuttige links
Copyright ©2024 | Powered by Papaaver
